การจัดอันดับมหาวิทยาลัยของ The Times Higher Education World University Rankings จะใช้หลักเกณฑ์การตัดสินครอบคลุมด้านการเรียนการสอน ผลงานวิจัย การถ่ายทอดความรู้ และมุมมองจากนานาชาติเป็นหลัก โดยการตัดสินจะใช้ตัวชี้วัด 13 ตัวซึ่งจะให้น้ำหนักแต่ตางกันออกไป เพื่อให้สามารถเปรียบเทียบอันดับได้ครอบคลุมมากที่สุด เกิดความสมดุลมากที่สุด และได้รับความไว้วางใจจากทั้ง นักเรียน นักศึกษา นักวิชาการ ผู้นำมหาวิทยาลัย ภาคอุตสาหกรรม และรัฐบาล
ตัวชี้วัดต่างๆ ของ The Times Higher Education World University Rankings ประกอบด้วย 5 ด้าน 13 ตัวชี้วัด ได้แก่
ด้านการเรียนการสอน (สภาพแวดล้อมในการเรียน) 30 % แบ่งเป็น
ผลสำรวจความมีชื่อเสียง 15%
อัตราส่วนนักศึกษาต่อพนักงาน 4.5%
อัตราส่วนปริญญาเอกต่อปริญญาตรี 2.25%
อัตราส่วนผู้ได้รับปริญญาเอกต่อเจ้าหน้าที่วิชาการ 6%
รายได้ของสถาบัน 2.25%
ด้านผลงานวิจัย (ปริมาณรายได้ และชื่อเสียง) 30% แบ่งเป็น
ผลสำรวจความมีชื่อเสียง 18%
รายได้งานวิจัย 6%
ผลผลิตงานวิจัย 6%
ด้านการอ้างอิง (ผลงานวิจัยที่ถูกนำไปอ้างอิง) 30%
มุมมองจากนานาชาติ (เจ้าหน้าที่ นักศึกษา และงานวิจัย) 7.5% แบ่งเป็น
อัตรานักศึกษาต่างชาติ 2.5%
อัตราเจ้าหน้าที่ต่างชาติ 2.5%
ความร่วมมือระหว่างประเทศ 2.5%
รายได้จากภาคอุตสาหกรรม (การถ่ายทอดความรู้) 2.5%
เป็นรายได้ที่ภาคอุตสาหกรรมยอมจ่ายเพื่อความร่วมมือด้านงานวิจัย และความสามารถของมหาวิทยาลัยที่จะดึงดูดรายได้จากตลาดการค้า
การจัดอันดับมหาวิทยาลัยของ The Times Higher Education World University Rankings จะใช้หลักเกณฑ์การตัดสินครอบคลุมด้านการเรียนการสอน ผลงานวิจัย การถ่ายทอดความรู้ และมุมมองจากนานาชาติเป็นหลัก โดยการตัดสินจะใช้ตัวชีวัด 13 ตัวซึ่งจะให้น้ำหนักแต่ตางกันออกไป เพื่อให้สามารถเปรียบเทียบอันดับได้ครอบคลุมมากที่สุด ให้เกิดความสมดุลมากที่สุด และได้รับความไว้วางใจจากทั้ง นักเรียน นักศึกษา นักวิชาการ ผู้นำมหาวิทยาลัย ภาคอุตสาหกรรมรม และรัฐบาล
ตัวชีวัดต่างๆ ของ The Times Higher Education World University Rankings ประกอบด้วย 5 ด้าน 13 ตัวชีวัด ได้แก่
ด้านการเรียนการสอน (สภาพแวดล้อมในการเรียน) 30 % แบ่งเป็น
ผลสำรวจความมีชื่อเสียง 15%
อัตราส่วนนักศึกษาต่อพนักงาน 4.5%
อัตราส่วนปริญญาเอกต่อปริญญาตรี 2.25%
อัตราส่วนผู้ได้รับปริญญาเอกต่อเจ้าหน้าที่วิชาการ 6%
รายได้ของสถาบัน 2.25%
ด้านผลงานวิจัย (ปริมาณรายได้ และชื่อเสียง) 30% แบ่งเป็น
ผลสำรวจความมีชื่อเสียง 18%
รายได้งานวิจัย 6%
ผลผลิตงานวิจัย 6%
ด้านการอ้างอิง (ผลงานวิจัยที่ถูกนำไปอ้างอิง) 30%
มุมมองจากนานาชาติ (เจ้าหน้าที่ นักศึกษา และงานวิจัย) 7.5% แบ่งเป็น
อัตรานักศึกษาต่างชาติ 2.5%
อัตราเจ้าหน้าที่ต่างชาติ 2.5%
ความร่วมมือระหว่างประเทศ 2.5%
รายได้จากภาคอุตสาหกรรม (การถ่ายทอดความรู้) 2.5%
เป็นรายได้ที่ภาคอุตสาหกรรมยอมจ่ายเพื่อความร่วมมือด้านงานวิจัย และความสามารถของมหาวิทยาลัยที่จะดึงดูดรายได้จากตลาดการค้า
โดยมีผลการจัดอันดับ ดังนี้
อันดับปี 2021 | มหาวิทยาลัย | อันดับปี 2020 |
---|---|---|
401+ | มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ | 1001+ |
351–400 | มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี | 1001+ |
401+ | มหาวิทยาลัยศิลปากร | 1001+ |
401+ | มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ | 1001+ |
401+ | มหาวิทยาลัยนเรศวร | 1001+ |
401+ | มหาวิทยาลัยมหาสารคาม | 1001+ |
201–250 | มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี | 1001+ |
401+ | มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ | 1001+ |
351–400 | สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง | 1001+ |
351–400 | มหาวิทยาลัยขอนแก่น | 1001+ |
401+ | มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ | 1001+ |
351–400 | มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ | 1001+ |
194 | จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย | 801-1000 |
130 | มหาวิทยาลัยมหิดล | 601-800 |
187 | มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง | 601-800 |
401+ | มหาวิทยาลัยบูรพา | |
401+ | มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ |